تروما دور از مدرسه؛ در دوران کرونا، روابط والدین با فرزندانشان بدتر شد

عباس فرجی در گفت وگو با ایسناوی گفت: در طول همه گیری کووید 19، پستاکرونا یکی از مهم ترین دغدغه های سیستم آموزشی در سراسر جهان بود. در این دوران بحران، به عنوان روانشناس و مشاور آموزشی، اختلال شدید در روابط والدین با فرزندان برای من خیلی جسورانه بود.

وی افزود: تقریباً هر روز والدین به دفاتر مشاوره مراجعه می‌کنند و بر این نکته تاکید می‌کنند که فرزندشان بعد از شیوع کرونا درس نخواند. با درس نخواندن؟» و من چهره تکان دهنده و متعجب پدر و مادرم را می بینم.

روانشناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت می افزایند: نحوه برخورد والدین با این جمله به این معناست که به اصطلاح مشاور در باغ نیست. البته من حق دارم چنین نظری داشته باشم. چون معتقدم سلامت روان دانش آموز مهمتر از درسش است، اما متأسفانه نگرش عمومی نسبت به تحصیل به قدری روی دانش آموزان تأثیر می گذارد که آموزش بر همه چیز اولویت دارد. کافی است به جملات قهرآمیز آنها دقت کنید تا متوجه شوید مسئولان آموزش و پرورش چقدر بر بحث آموزش تاکید دارند.

این مورد نیست خطر جدی این بیماری مسری، سلامت روان دانش آموزان است او می گوید: «بیشتر والدین بر این باورند که هیچ توقعی از فرزندتان وجود ندارد، مگر اینکه او درس عبرت بگیرد. در تصور چنین والدینی، فرزند خوب کسی است که درس بخواند و نمرات عالی کسب کند، اما در واقعیت این اتفاق نمی افتد و من معتقدم دانش آموز خوب دانش آموزی است که بتواند کارهای مختلف را انجام دهد.

وی افزود: این والدین وقتی به دفتر مشاوره مراجعه می کنند و اشتباهات خود را – در حضور خودش – به فرزندشان می گویند، ناامید می شوند. مشکلات اصلی این والدین این است که او درس نمی‌خواند، دیر می‌خوابد، دائماً پشت تلفن است، وقت زیادی را با دوستان می‌گذراند، بازی می‌کرد و مواردی از این قبیل. تقریباً در تمام موارد مشاوره، مبحث درس نخواندن سرآغاز هر گفتگویی است و نشان می دهد که موضوع درس دانش آموز چقدر برای والدین مهم است.

روانشناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت به اعتقاد من با بیان اینکه این نگرش با آموزش به خانواده ها القا شده و رفتار انحرافی ایجاد کرده است، می افزایند: وقتی والدین در جلسات مشاوره در بیان نکات منفی فرزندشان اغراق می کنند، آن را به خود می گیرند. فعل و همچنین می خواهم ویژگی های مثبت آن را بشمارم. با این حال به حرف خودشان برمی‌گردند و تاکید می‌کنند که «اگر درس بخواند از او چیزی نمی‌پرسم، فقط انتظار دارم درس بخواند، همین». سوال این است که به عنوان یک مادر، اگر اعضای خانواده تان بگویند “ما چیزی جز آشپزی خوب نمی خواهیم” چه احساسی خواهید داشت؟ و آنجاست که مادر دانش آموز وارد می شود و می گوید: «به هم ریخته است، من ویژگی های دیگری دارم و آشپزی تنها کار من نیست. به همین دلیل است که من تأکید می‌کنم که فرزند شما یک نقش کامل دارد و یادگیری یکی از آنهاست، نه فقط شغل او.

فرجی افزود: در واقع وقتی چیزی خیلی مهم است حساس می شود و در نتیجه اختلالی را می بینید و باید یاد بگیرید که خیلی از برنامه های فرزندتان را ببینید و بپذیرید. مقدمه این بود که همه گیری کووید 19 فقط به خواندن نقشه های دانش آموز محدود می شد. در حالی که در حال حاضر شاهد ناراحتی های روحی زیادی در دانش آموزان هستیم، مطالعه در اولویت نیست.

او می گوید: «یک دانش آموز خوب تنها کسی نیست که در ریاضی و علوم نمره 20 را بگیرد. وی گفت: دانش آموز خوب دانش آموزی است که بتواند نقش شایسته ای در جامعه داشته باشد و از سلامت روان برخوردار باشد حتی اگر در برخی دروس نمره لازم را کسب نکند. یادگیری نقش مناسبی در جامعه دارد، در هر صورت انسان حیوانی اجتماعی است و ما بیشتر تعاملات خود را در مدرسه یاد می گیریم. غیبت دو ساله دانش‌آموزان از مدرسه مهم‌ترین ضرر دانش‌آموزان است زیرا کودکان در تعاملات ذهنی و اجتماعی به شدت ضعیف می‌شوند.

مشاور آموزشی و روانشناس گفت: «بسیاری از کشورها بودجه های زیادی را برای رسیدگی به پیامدهای روانی کووید اختصاص داده اند، به عنوان مثال، قانون طرح نجات ایالات متحده در مارس 2021 شامل 170 میلیارد دلار بودجه مدرسه است.» و انتصاب کارکنان بهداشت روان، از جمله مشاوران. سایر بودجه های فدرال و ایالتی نیز برای آموزش روانشناسان اختصاص داده شده است. ” بورسیه های تحصیلی برای آموزش مشاوران ارائه می شود.”

فرجی چند مورد دیگر را نقل کرد و گفت: دکتر. آرتور سی. ایوانز جونیور، مدیر عامل انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، معتقد است حتی اگر کووید 19 عقب بماند، باز هم با پیامدهای روانی آن مواجه خواهیم بود. آنها بر این باورند که پیامدهای روانی چنین اتفاقی حداقل تا هفت تا 10 سال آینده و در برخی موارد مادام العمر ادامه خواهد داشت. به گفته ایوانز، تعداد کودکان مراجعه کننده به مراکز اورژانس روانپزشکی در سال گذشته به بیش از 100000 افزایش یافت. وی گفت: شاهد افزایش چهار برابری اضطراب و افسردگی در بین دانش آموزان هستیم.

وی افزود: این وضعیت در بزرگسالان نیز دیده می شود و مطالعات نشان داده است که بین آوریل 2020 تا آگوست 2021، میزان اضطراب و افسردگی در بین بزرگسالان آمریکایی حدود چهار برابر بیشتر از سال 2019 بوده است. بر اساس همین گزارش، اضطراب و افسردگی در بین والدینی که فرزندانشان از مدرسه دور هستند، بیشترین میزان را دارد.

این چیزی است که مشاوران و روانشناسان تربیتی با این توضیحات پیشنهاد می کنند وقتی می گوییم «آموزش» اولویت بازگشت دانش آموزان به مدرسه است، تقصیر ما نیست. وی گفت: با تمام این اوصاف، توجه به این نکته ضروری است که حتی دو سال پس از ترک چنین اپیدمی بزرگی، بازگشت به مدرسه می تواند نگران کننده باشد. تقریباً در تمام مطالعات بازگشایی، نیمی از والدین و دانش‌آموزان اضطراب بازگشایی را گزارش کردند.

فرجی افزود: من شخصا شاهد گفتگوی یکی از والدین با مدیر مدرسه بودم که می گفت نمی خواهد فرزندش را به مدرسه بفرستد زیرا معتقد است آمادگی بازگشت به مدرسه را ندارد و در زمستان دچار حمله قلبی شد. “

او چنین سوالی را مطرح کرد. اگر این بیماری ادامه داشته باشد، تا چه زمانی می توانیم دانش آموزان را از رفتن به مدرسه باز داریم؟وی گفت: دانش آموزانی داریم که 9 ساله هستند و هنوز به مدرسه نرفته اند و این می تواند عواقب جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد. مطالعات نشان می دهد که دختران بیشتر از مدرسه دور می شوند.

چگونه مردم در محیط های اجتماعی دوباره احساس امنیت خواهند کرد؟ روانشناسان به این سوال پاسخ می دهند. دکتر الن هندریکسون، روانشناس بالینی در مرکز اضطراب و اختلالات دانشگاه بوستون، گفت: “من می توانم امنیت جسمانی را فراهم کنم، اما احساس نمی کنم در خانه هستم و می ترسم. به آنها می گویم که اعتماد اجتماعی مانند یک ماهیچه است.” اگر در یک مکان عمومی هستید و به راحتی ارتباط برقرار می کنید، می توانید همین الان این کار را انجام دهید، همانطور که عضله ای که مدت زیادی است از آن استفاده نکرده اید ضعیف می شود، اما با کمی تمرین “و بازی ها دوباره فعال می شوند.”

فرجی در ادامه گفت: در ابتدا ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشید اما به تدریج می توانید با تقویت خود بر ترس خود غلبه کنید. سعی کنید زمانی را در خارج از منزل بگذرانید، از فضاهای باز شروع کنید که شلوغ هستند اما در داخل خانه نیستند و به تدریج به فضای داخل خانه عادت کنید. هرچه اجتماعی تر باشید، پذیرش جمعیت برای شما آسان تر است.

در هر صورت من به عنوان یک روانشناس معتقدم چاره ای جز بازگشایی نداریم چون هر چه دیرتر اقدام کنیم مشکلات روحی و روانی بیشتر می شود. گاهی چندین ماه طول می کشد. با افزایش نرخ ترک تحصیل دانش آموزان، قطعا کنترل وضعیت از دست خواهد رفت.

این مشاور و روانشناس آموزش و پرورش افزود: در واقع اگر ماهیچه های بدن را مثال بزنیم اگر مدت زیادی از آنها استفاده نشده باشد به جایی می رسیم که آن عضله را از دست می دهیم و همچنین سلامت روحی و روانی را از دست می دهیم و اگر برای مدت طولانی استفاده شده است. . ” قطع ارتباط از بیرون بسیار دشوار خواهد بود و گاهی اوقات بازگشت به حالت عادی غیرممکن خواهد بود.

انتهای پیام/